قبول کنین به خدا، بابام شده نردبون
اتل متل یه بابا که اسم اون مرتضی ست
نمره جانبازیهاش‌از هفتاد و پنج بالاست
اونکه دلاوریهاش تو جبهه غوغا کرده
حالا بیاین ببینین کلکسیون درده
اونکه تو میدون مین هزار تا معبر زده
حالا توی رختخواب، افتاده حالش بده
بابام یادگاری از خون و جنگ و آتیشه
با یاد اون موقعا ذره ذره آب میشه
آهای آهای گوش کنین درد دل بابارو
میخواد بگه چه جوری کشتند بچه‌هارو
هیچ میدونی یعنی چی زخمیها رو بیاری
یکی یکی روبازو تو آمبولانس بذاری
درست جلوی چشمات یه خورده او نطرفتر
با شلیک مستقیم ماشین بشه خاکستر
گفتن این خاطره بدجوری میسوزوندش
با بغض و ناله می‌گفت کاشکی که پر نبودش
آی قصه قصه قصه نون و پنیر و پسته
هیچ تا حالا شنیدی تانکها بشن قنّاصه؟
میدونی بعضی وقتا تانکا قناصه بودن
تا سری رو میدیدن اون سرو می‌پروندن
سه راه شهادت کجاست؟ میدونی دوشکا چیه؟
میدونی تانک یعنی چی؟ یا آرپی‌جی زن کیه؟
آرپی‌جی زن بلند شد «ومارمیت» رو خوند
تانک اونو زودتر زدش یه جفت پوتین ازش موند
ادامه مطلب...
حیف که ما وقت نداریم...
امروز برای شهـدا وقت نداریـم ایداغ دل لاله تو را وقت نداریم
با حضرت شیطان سرمان گرم گناه است ما به ملاقات خـدا وقت نداریم
چون فرد مهمی شده نفـس دغـل ما اندازه یک قبله دعـا وقت نداریم
در کوفه تن غیرت ما خونه نشین است بهـر سفر کرببلا وقت نداریم
تقویم گرفتـاری ما پر شده از زر ای داغ دل لاله تورا وقت نداریم
هرچند که خوب است شهیدانه بمیریم خوب است ولی حیف که ما وقت نداریم
تبادل
لینک هوشمند
آمار
وب سایت: